خود کشی در چه سنینی بیشتر است؟
درباره پدیده خودکشی کودکان و نوجوانان طی یک سال اخیر گفت: معمولا پشت رفتارهای کودکان و نوجوانان انگیزه‌هایی وجود دارد که تا حدود زیادی مربوط به ویژگی‌های روان‌شناختی سنی آنان است. به عنوان مثال اگر کودکی خردسال به صورت غیرمترقبه دست به خودکشی بزند به این مساله باز می‌گردد که مفهوم مرگ و پایان زندگی را نمی‌داند.
وی ادامه داد: نوجوانان مجموعه‌ای از تغییرات را تجربه می‌کنند و در این مرحله ممکن است به دلایلی همچون تغییرات شکلی، تغییر جایگاه اجتماعی، توجه به جنس مخالف، نگرانی از آینده و… از خود ناراضی باشند، لذا در این سنین می‌توانیم به صورت طبقه‌بندی شده در یابیم که تا چه میزان ویژگی‌های همراه با رشد می‌تواند در اقدام به خودکشی این رده سنی موثر باشد.
دولت‌آبادی با اشاره به نبود تحقیقات دقیق و همه‌جانبه در این خصوص در کشور گفت: جمع‌بندی‌ها نشان می‌دهد؛ در بسیاری مواقع اقدام به خودکشی نوجوانان به دلیل نگرانی درسی، نگرانی از تنبیه و نداشتن اعتماد کافی نسبت به خود برای بیان نگرانی‌ها و مسائل‌شان در خانواده و مدرسه است و اینکه این افراد متاسفانه چشم‌انداز دلپذیری برای آینده خود نمی‌بینند.
اقدام به خودکشی در بستر افسردگی صورت می‌گیرد
مدیرعامل انجمن حمایت از کودکان با بیان اینکه اگر فردی نسبت به آینده خود امیدوار باشد؛ سختی‌های زندگی را راحت‌تر تحمل می‌کند تا وقتی که وی ناامیدی و افسردگی نسبت به آینده خود داشته باشد، اظهار کرد: معمولا اقدام به خودکشی را در بستر افسردگی می‌بینیم؛ یعنی باید زمینه‌ای برای ناامیدی فراهم شده باشد که فرد دست به چنین اقدامی بزند.
وی با تاکید بر اینکه اگر چشم بینا داشته باشیم، می‌توانیم؛ تغییرات خلقی را در برخی از نوجوانانی که اقدام به خودکشی می‌کنند مشاهده کنیم افزود: در بسیاری موارد افت تحصیلی و علایق می‌تواند؛ نشان دهد که بچه‌ها در دام افسردگی افتاده‌اند، بنابراین اگر شرایط را به گونه‌ای فراهم نکرده باشیم که بچه‌ها به زندگی دلبسته شده، بطوریکه که نخواهند به آن پایان بدهند؛ حداقل می‌توانیم آن‌ها را در مرحله‌ای که در معرض خطر هستند با نگاهی دقیق‌تر مورد توجه قرار داده و به آن‌ها کمک کنیم.
دولت‌آبادی خاطرنشان کرد: اینکه ما کودکانمان را در برابر سختی‌ها مقاوم بار بیاوریم تا با کوچک‌ترین ضربه‌ها نشکنند؛ فرآیند تربیتی درازمدتی را می‌طلبد که طی این فرآیند با همدلی تنگاتنگ والدین و مشاوران مدرسه، کودکان و نوجوانان از فراز و نشیب‌های زندگی آگاه شوند و دریابند که شکست و پیروزی معنای زندگی است. باید به آن‌ها بیاموزیم؛ چگونه مشکلات خود را حل کرده و درباره آن با دیگران حرف بزنند. باید آنان یاد بگیرند که چگونه می‌توانند؛ جرأت ورزی داشته و مشکلاتشان را به صورت لاینحل نبینند.
خانواده‌ها کمتر به مسائل روان‌شناختی فرزندان توجه می‌کنند
این روان‌شناس با تاکید بر اینکه آمار‌ها نشان می‌دهد که خودکشی نوجوانان حتی بدون افسردگی درازمدت نوعی واکنش حاد نسبت به مسائل حادی است که با آن روبرو شده‌اند، عنوان کرد: این گونه مسائل به وسیله رابطه تنگاتنگ نوجوانان با بزرگ‌تر‌ها می‌تواند؛ پیشگیری شود، یعنی فرد باید اعتماد کند که کسانی هستند که مرا با تمام مشکلاتم دوست دارند و تکیه‌گاه من هستند، اگر این موضوع وجود داشته باشد؛ کمتر شاهد واکنش شدید نسبت به انواع شکست‌ها خواهیم دید.
رئیس هیئت مدیره انجمن روانشناسی ایران با اشاره به اینکه بر اساس الگوی یک سال اخیر معمولا نوجوانان ۱۲ تا ۱۸ ساله دست به خودکشی زده‌اند، اضافه کرد: داشتن همدلی کافی و پیوست با زندگی و اندیشیدن به این موضوع که پس از مرگ من آنان که مرا دوست دارند؛ چه خواهند کرد، همگی موانعی برای خودکشی نوجوانان هستند.
وی با تاکید بر اینکه هر چه رو به جلو آمده‌ایم؛ خانواده‌ها کمتر به زیربناهای روان‌شناختی فرزندانشان توجه کرده‌اند، گفت: بیشتر تلاش خانواده‌ها برآورده کردن نیازهای فکری و مادی فرزندانشان بوده است و بیشتر برای داشتن درآمد کافی تلاش کرده‌اند و نه روابط عاطفی و وقت کافی با فرزندانشان. ارتباط کافی با فرزندان باعث می‌شود؛ آن‌ها نسبت به خانواده احساس تعلق کنند و نبودشان را صدمه‌ای جبران‌ناپذیر به خانواده بدانند.
دولت‌آبادی با بیان اینکه با مرور زمان انسان‌ها بیشتر از هم فاصله گرفته‌اند و هر کس با دنیای مجازی و فردی خود درگیر است، خاطرنشان کرد: در این شرایط پیوندهای عاطفی کمتر شکل می‌گیرند و سست‌تر هستند که این مسائل باعث شده دچار آسیب‌های بیشتر و واکنش‌های غیرمنتظره همچون خودکشی شویم.
خودکشی در رده سنی پایین یک هشدار است
این روان‌شناس ضمن هشدار نسبت به وقوع تعدادی خودکشی در یک رده سنی پایین عنوان کرد: هر چه به مسائلی همچون پیوند اجتماعی، هدفگذاری روشن برای تربیت فرزند، مقاوم سازی، جرأت ورزی، انسان‌دوستی و خانواده دوستی بیشتر توجه کنیم نسل‌های با کیفیت‌تری خواهیم داشت.
رئیس هیئت مدیره انجمن روانشناسی ایران با بیان اینکه پژوهش درباره خودکشی همواره صورت گرفته است، عنوان کرد: خیلی بهتر است که به جای تحقیق درباره علل خودکشی بر مسائلی همچون کاهش افسردگی افزایش شادی، مسئولیت پذیری و پیوند غنی‌تر میان انسان‌ها برای تعلق به جامعه و خانواده سرمایه‌گذاری کنیم، زیرا این علل قابل پیش‌بینی هستند.
خودکشی بیشتر در چه سنی دیده می‌شود؟
مجموعه : روانشناسی و خانواده
وقتی کسی تصمیم می‌گیرد به زندگی خود پایان دهد، دلایل زیادی برای رسیدن به این تصمیم دارد، تصمیمی که یک آسیب اجتماعی را رقم می‌زند و در ۱۰ سال اخیر شکل و شمایل آن تغییر کرده است.
در این باره با «محمدعلی محمدی»، آسیب‌شناس گفت‌وگو کردیم که در ادامه می‌خوانید.
خودکشی بیشتر در چه بازه سنی‌ای دیده می‌شود؟
آسیب‌اجتماعی سن و سال ندارد؛ اما برخی بررسی‌های اولیه حاکی از آن است که بیشترین خودکشی‌ها در افراد ۱۵ تا ۴۵ سال رخ می‌دهد و تمایل به خودکشی در ۱۲ تا ۱۵ سالگی به اوج می‌رسد؛ زیرا افراد در این دروه بحرانی‌ترین زمان زندگی خود را طی می‌کنند و بروز تغییر در هورمون‌ها زمینه خودکشی را تقویت می‌کند.
یعنی سن نوجوانی، سن خودکشی است؟
نه دقیقاً؛ در این سن بچه‌ها به شدت الگوپذیر می‌شوند و در کشور ما نیز به شدت این الگوها به‌خصوص از طریق رسانه‌ها به مردم تزریق می‌شود.در این سن فرد نه فقط به دلیل ناراحتی، گاهی به دلیل تجربه یک حس یا دیدن عکس‌العمل اطرافیان دست به این کار می‌زند؛ یعنی در یک سریال یا فیلم این اتفاق را می‌بیند و دوست دارد که آن را تجربه کند. به‌عبارتی نمایش دادن خشونت در رسانه تشویق جوانان به آسیب‌اجتماعی است.
البته در زمانی که فرد به سن بلوغ نیز می‌رسد، به دلیل بروز تغییرات هورمونی با بحران‌های متعدد روبه‌رو می‌شود و در نتیجه افکار نزدیک به خودکشی در این دوران زیاد می‌شود حتی نوجوانان گاهی از روش‌های عجیبی برای خودکشی استفاده می‌کنند.
چه تغییری در روش‌های خودکشی ایجاد شده است؟
بررسی روش‌های خودکشی نشان می‌دهد در کشور ما تعدادی از زنانی که می‌خواهند دست به خودکشی بزنند، خودسوزی می‌کنند. استفاده از دارو، سم، پارگی عروق، حلق آویز کردن و پرش از ارتفاع نیز از روش‌های کلی این عمل به شمار می‌رود.
البته روش‌های عجیب دیگری نیز در چند سال گذشته گزارش شده است؛ از جمله اپیدمی خودکشی با قرص برنج که در علاوه بر مناطق شمالی کشور به تهران نیز رسیده است.
استفاده از این روش نشانه اوج خشم فرد اقدام‌کننده و جوانی وی است. یک روش عجیب دیگر که در لرستان شایع شد، خودکشی بر اثر گچ خوری بود.
چطور یک رسانه می‌تواند مرگ را تزریق کند؟
در ایجاد این حس به هیچ عنوان رسانه را دست کم نگیرید. در خودکشی فرد باید به پوچی برسد، این پوچی همان به اصطلاح ته خط است؛ علل زیادی برای رسیدن به این حس وجود دارد اما وقتی ایجاد شد، مرگ‌آور می‌شود.
برای نمونه یک نوجوان به دلیل مشکلات خانوادگی مجبور است تمام روز را کار کند، به مدرسه نمی‌رود، خواسته‌هایش برآورده نمی‌شوند در این بین وقتی به خانه می‌آید تا استراحت کند برنامه‌هایی را از تلوزیون یا ماهواره می‌بیند که او را به سمت خودکشی تشویق می‌کند. برای نمونه در برخی سریال‌ها داستان حول محور فردی می‌چرخد که بعد از خودکشی روحش آزاد شده است،
برنامه‌هایی از این دست پوچی و هیجان تجربه کردن دنیای پس از مرگ را تبلیغ می‌کنند. این را نیز باید بگویم که پدیده ناهنجار خودکشی در همه کشورها دیده می‌شود و طبق بررسی‌های روانشناسان در جامعه‌هایی که فیلم‌هایی در زمینه خودکشی و مرگ بیشتر نمایش داده می‌شود افراد تمایل به تجربه نوع دیگری از حیات پیدا می‌کنند. نمایش خشونت توسط رسانه‌های دیداری و گزارش با آب‌‌وتاب خشونت در رسانه‌های مکتوب می‌تواند انگیزه قتل و خودکشی را در میان افراد جامعه به خصوص کسانی که در سن نوجوانی قرار دارند، تقویت می‌کند.
در واقع خودکشی نوعی واکنش در مقابل کنش خشونت رسانه‌ای است به طوری در جامعه‌هایی که رسانه‌ها فیلم‌هایی در زمینه خودکشی و مرگ پخش می‌کنند افراد تمایل بیشتری برای تجربه چنین زندگی را دارند.
خودکشی قابل پیشگیری است؟
به طور حتم می‌توان از آن پیشگیری کرد؛ بهتر است رسانه‌ها به جای پخش فیلم‌هایی درباره مرگ و گسترش غم در جامعه از موضوع‌هایی برای امیدبخشی استفاده کنند. این نکته را نباید از نظر دور کرد که افسردگی نیز منجر به ایجاد حس پوچی و اقدام به خودکشی می‌شود؛ بنابراین باید این بیماری را در مراحل نخست درمان کرد تا به خودکشی ختم نشود.
رسانه‌ها می‌توانند با برنامه‌های مختلف در پیشگیری از خودکشی نقش مثبتی داشته باشند و این موضوع بویژه در رسانه‌های تصویری از اهمیت زیادی برخوردار است. وظیفه همه برنامه‌ریزی برای پیشگیری از بروز ناهنجاری‌های جامعه است.
با ارائه آموزه‌های دینی نیز می‌توان از افزایش این آسیب کاست. همچنین دور کردن اسلحه، داروهای مرتبط با خودکشی و برخی از سم‌های کشنده آمار قربانیان خودکشی را کم می‌کند. ایجاد فرصت‌های شغلی مناسب برای افراد پریشان خاطر، معتاد به مشروبات الکلی و مبتلایان به اسکیزوفرنی از بهترین راه‌های کاهش این آسیب است.
البته در کشور ما در مقایسه با آمار جهانی شمار خودکشی خیلی نگران‌کننده نیست بلکه درصد رشد آن است که باید متولیان را نگران کند. در کل پیشگیری از این آسیب نیازمند یک طرح ملی است که اجرای آن با همکاری نهادهای مختلفی همچون آموزش و پرورش، صدا و سیما، بهزیستی، وزارت بهداشت و درمان و وزارت ارشاد امکان پذیر است.
