مفاهیم: پزشکی هسته‌ای چیست؟
پزشکی هسته‌ای، روشی ایمن، بدون درد و کم هزینه برای تشخیص و درمان بسیاری از بیماری‌ها است.
در استفاده تشخیصی مقدار کمی از رادیو داروی ویژه که با رادیو اکتیو نشان دار شده، به بافت یا ارگان آسیب دیده تزریق یا به بیمار خورانده می‌شود.
این مواد در بدن جذب عضو آسیب دیده شده و در آن تجمع می‌کند، سپس با گاما کمرا که قابلیت ردگیری این مواد را دارد از عضو بیمار تصویربرداری می‌شود.
در پزشکی هسته‌ای مقدار بسیار کم از ایزوتوپ با عمر کوتاه مورد استفاده قرار می‌گیرد (اشعه آنها فقط برای چند ساعت باقی می‌ماند) به طوری که مقدار اشعه‌ای که بدن دریافت می‌کند به اندازه اشعه ایکس یا در برخی موارد کمتر از آن است. ضمن اینکه تزریق یا حتی رادیو تراپی به نحوی صورت می‌پذیرد که عضو آسیب دیده هدف قرار گیرد و کمترین آسیب متوجه بافت‌های سالم بدن بشود.
از کاربردهای درمانی آن هم می‌توان به استفاده از پرتوهای یونیزه کننده (پرتودرمانی) در درمان بسیاری از انواع سرطان‌ها اشاره کرد.
اطلاعاتی که در این نوع تصویربرداری به دست می‌آید بسیار دقیق است زیرا در آن علاوه بر ساختار عضو، عملکرد آن اندام را هم نشان می‌دهد، ضمن اینکه با این روش تشخیص بسیاری از انواع سرطان‌ها، حتی قبل از اینکه نشانه‌های بیماری ظاهر شوند، امکان‌پذیر است و همین امر کار درمان را سریع‌تر و اثربخش‌تر می‌کند.
