زندگی بعد از ۳۰ سالگی چگونه خواهد بود؟ تجربه شخصی جو توچی، یک طراح گرافیک

وقتی به ۳۰ سالگی می رسیم ، چه نگرشی از خود داریم ؟ چه آیندهه ای را تجسم می کنیم؟ زندگی بعد از ۳۰ سالگی برای ما چگونه است؟  برای خیلی ها ۳۰ سالگی شروع دوران پختگی و رسیدن به کمال  زندگی  است . برای برخی اما ۳۰ سالگی شاید به معنای تمام شدن دوره پر شور جوانی باشد. در این یادداشت پای صحبت فردی می نشینیم که به تازگی ۳۰ سالگی را پشت سر گذاشته است .

جو توچی ۳۰ ساله ، طراح گرافیک، درباره نگرش و دغدغه هایش در ۳۰ سالگی صحبت می کند ، وقتی بهش فکر می کردم ، ۳۰ سالگی را با آغاز پیری اشتباه می گرفتم . فکر می کردم دخترها بیشتر از پسر ها نگران رسیدن به این سن اند؛ اما متوجه شدم که تفاوت چندانی وجود ندارد . برای من اما نگران کننده نبود . شروع ۳۰ سالگی زندگی ام برای من خوب بود . فکر می کنم زندگی ام تازه شروع شده است . هنوز چیزهای زیادی است که باید انجام دهم. وقتی بزرگ تر می شوید، تجربه یشتری پیدا می کنید و افق دیدتان وسیع تر می شود.

۳۰سالگی و شروع پیشرفت شغلی

توچی درباره اهداف شغلی خود در این دهه می گوبد: ۳۰ سالگی فرصتی است تا از یک دههه تحصیل و کسب تجربه برای ارتقای شغل خود در این دوران استفاده کنیم . من می خواهم در این دهه تلاشم برای کسب درآمد بیشتر انجام دهم تا در ۴۰ سالگی به ثبات و اندوخته مالی کافی رسیده باشم . همچنین در این دهه می خواهم در شغل ، خودم پیشرفت کنم و به خبره در  کارم تبدیل شوم .

توچی درباره نقش پول در این دهه معتقد است که در دهه قبل ، شاید پول خیلی برایم مهم نبود. منتها حالا که سنم بیشتر شده است نقش مهم تری پیدا کرده است. در دنیای ایدئال می توانستم تا آخر عمر فقط به دنبال نقاشی بروم ، اما این یعنی کنار آمدن با بی پولی ، این برایم قابل تحمل نیست . برای همین است که کار طراحی گرافیک انجام می دهم . این شغلی است که معیشت من را تاًًمین می کند تا در کنارش بتوانم به علاقه قلبی خود برسم . پول نمی تواند همه چیز را برای شما بخرد ، اما نبودش می تواند دردسرهای کوچک را به دردسر های بزرگ تبدیل کند.

تفاوت‌های ۳۰سالگی با ۲۰سالگی

جو توچی درباره مقایسه ۳۹ سالگی با ۲۰ سالگی می گوید: در دوران ۲۰ سالگی ، شما خیلی خوش می گذرانید و سرعت زندگی بالاست. آن زمان مدام با دوستان بیرون می رفتیم و مشغول گشت و گذار بودیم . حالا اما همه چیز با آرامش و تاًمل بیشتری انجام می شود. دهه قبل ، مثل سوار شدن به ترن هوایی بود ؛ سرگرم کننده و با کلی بالا و پایین عاطفی همراه با تجربیاتی تلخ که از آنه درس عبرت گرفتم.

مثلاً وقتی ۲۰ ساله بودم مدام اسکی می رفتم و ریسک زیادی می کردم. اما حالا که ۳۰ ساله شده ام احتیاط بیشتری می کنم . سرعت و هیجان زندگی بعد از ۳۰ سالگی کاهش می یابد. شروع ۳۰ سالگی به من نشان داد که همه کارهای کرده و نکرده در دهه قبل مرا به این نقطه که در آن هستم رسانده است .

۳۰سالگی و تصمیم برای ازدواج و تشکیل خانواده

او در مورد مسئله ازدواج و تشکیل خانواده و ارتباطش با این دهه معتقد است که خیلی ها از من می پرسند چطور هنوز ازدواج نکردی ؟ البته من هم می توانم چنین سوًالی را از آنها بپرسم ! واقعیت این است که آمادگی  ازدواج  دارم ولی هنوز فردی را که مناسب من است پیدا نکرده ام ؛ اما زندگی به خاطر این مسئله از حرکت نایستاده است. من شغل خوبی دارم و در حال طی کردن مسیر زندگی ام هستم . در دهه قبل با افرادی آشنا شدم ، اما آن ارتباط عمیق که لازمه ازدواج است بین ما شکل نگرفت .

این رروز ها خیلی ها ترجیح می دهند در فضای مجازی به دنبال زوج مناسب خود باشند؛ اما من ترجیح می دهم که روش های قدیمی تر را امتحان کنم.نمی خواهم به آب و آتش بزنم . اما وقت آن رسیده که ازدواج کنم و تشکیل خانواده دهم .

۳۰سالگی آن‌طورکه انتظار داشتم نبود

توچی در توضیح تفاوت انتظارات و آنچه واقعاً در شروع ۳۰ سالگی محقق شده می گوید: فکر میی کنم همه می توانیم توافق کنیم که ۳۰ سالگی آن طوری که قبلاً انتظار داشتیم نیست . در گذشته پدران و مادران ما در ۳۰ سالگی خانواده تشکیل داده بودند و صاحب یک یا چند فرزند بودند . منتها امروزه دیگر کمتر کسی چنین راهی را در دهه سوم زندگی اش  طی می کند.

با پیچیده شدن زندگی و دنیای مدرن ۳۰ سالگی را باید دور دوم ۲۰ سالگی خواند. ما بخش بزرگی از دهه قبل صرف تحصیل و کسب تجربه کرده ایم و همچنین در آغاز ۳۰ سالگی به کار و تلاش بیشتر نیاز داریم. ریتم زندگی در دنیای امروز سریع تر و پیچیدگی اش افزایش یافته است . برای همین دهه چهارم زندگی مان با والدینمان متفاوت است.

۳۰سالگی و رابطه با والدین

جو توچی درباره رابطه با والدینش بعد از ۳۰ سالگی می گوید: زندگی بعد از ۳۰ سالگی با تماشای پدر و مادرت که حالا دارند پیر می شوند و شاید به زودی به پدربزرگ و مادربزرگ تبدیل شوند کمی عجیب است که همین دیروز آنها را جوان و پر جنب و جوش می دیدیم که همه تلاششان را برای تو می کردند.

۳۰سالگی و قدردانستن دستاوردهای آن

توچی می گوید : وقتی به خودم نگاه می کنم و ۳۰ سالگی ام را با اطرافیان مقایسه می کنم، از خودم راضی هستم . خیلی کار ها کرده و تجربیات زیادی کسب کرده ام . هر چند هنوز به فرد تاًثیر گذاری در شغل خودم تبدیل نشده ام ، وقتش رسیده که در زندگی بعد از ۳۰ سالگی به این هدف برسم که من در سلامت جسمی به سر می برم و اوضاع خانواده ام خوب است .

می دانم که همه چیز می تواند در چشم بر هم زدن تغییر کند؛ پس باید قدر دان وضعیت فعلی ام باشم و تلاش کنم به اهدافم در دهه پیش رو برسم.فکر می کنم در مسیر درست هستم . خیلی اوقات مردم نقش عادت های کوچک در موفقیت های بزرگ را نادیده می گیرند ، چون انتظار دارند به سرعت به نتیجه برسند. زندگی مسابقه سرعت نیست ، بلکه ماراتنی طولانی است و باید آن را آهسته و پیوسته نمود.