عوامل موثر در کم خونی
آنمی یا کم خونی چیست؟
در اغلب کم خونی یا آنمی به راحتی قابل پیشگیری و درمان است.در دوران بارداری،شیردهی،شیرخواری و نوجوانی نیاز بدن به منابع آهن افزایش می یابد.
کاهش اندازه تعداد گلبول های قرمز یا محتوی، هموگلوبین آن ها که تبادل اکسیژن و دی اکسید کربن را بین خود و سلول های بافتی کند کم خونی گویند.
کم خونی براساس اندازه ی گلبول قرمز به ۳ دسته ی کلی ماکروسیتیک(بزرگتر از اندازه ی نرمال)، میکروسیتیک(کوچک تر) و نورموسیتیک(طبیعی) تقیسم بندی می شود. نوع دیگر از تقسیم بندی کم خونی بر اساس محتوای هموگلوبین دو دسته هیپوکروم (رنگ پریده دراثر کمبود هموگلوبین) ونورموکروم (رنگ طبیعی) می باشد.
کم خونی به ۲ علت ایجاد می شود:
الف- کم خونی های تغذیه ای در اثرکمبود مواد مغذی مانند آهن، ویتامین B12 و اسید فولیک.
ب-کم خونی هایی که ناشی از خونریزی، ناهنجاری های ژنتیکی، بیماری های مزمن و یا مسمومیت های دارویی باشد.
کم خونی فقر آهن:
ازمشخصه های این نوع کم خونی تولید گلبول های قرمز کوچک و کاهش سطح همو گلوبین خون است.
علل کم خونی فقر آهن:
الف-دریافت ناکافی آهن در رژیم غذایی و عدم دریافت مکمل.
ب-جذب ناکافی ناشی از بیماری هایی چون اسهال، سلیاک، اختلالات مزمن گوارشی.
ج-افزایش نیاز به آهن در دورانی همچون دوران بارداری وشیردهی، شیرخواری، نوجوانی.
د-افزایش میزان دفع آهن بدن در زمان قاعدگی، وبیماری هایی چون کولیت اولسراتیو، واریس مری، کرم های انگلی و…
ه-اختلال درآزاد سازی ذخایر آهن بدن و یا اختلال دراستفاده از آهن در بیماری هایی چون التهاب های مزمن
علایم کم خونی:
کم خونی به علت اختلالات در کارکرد سیستم های مختلف بدن با علائم مختلفی همچون کاهش توان انجام کاروکاهش توان درفعالیت های ورزشی، خستگی، بی اشتهایی٬ ویار به خوردن بعضی از مواد مانند یخ وعدم تکامل ورشد ذهنی در کودکان، کاهش قدرت سیستم ایمنی، تغییررنگ پوست به زرد کم رنگ، التهاب گوشه دهان٬ قاشقی شدن ناخن و درموارد شدید اشکال دربلع همراه است.
اگرکم خونی درمان نشود در نهایت باعث اختلال در کارکرد دستگاه قلبی عروقی بدن شده و در نهایت ممکن است منجربه نارسایی قلبی شود.
تشخیص کم خونی فقر آهن:
برای تشخیص قطعی کم خونی فقر آهن بجز بررسی میزان غلظت همو گلوبین خون نیازمند به بررسی میزان فریتین، ترانسفرین، آهن و بررسی سلول های خون از نظر ریخت شناسی هستیم.
تشخیص کم خونی به عهده ی پزشک معالج می باشد.
درمان کم خونی فقر آهن:
زمانی که شخص دچار کم خونی فقر آهن می شود بجز تغذیه درمانی که نقش مهمی را در افزایش سرعت بهبودی بیمار بازی می کند از مکمل های خوراکی که جزء درمان های اصلی کم خونی فقر آهن است نیز باید بهره برد.
آهن به دو صورت فروس و فریک وجود دارد بدن آهن فروس که احیا شده است را از روده ها بهتر جذب می کند جذب آهن فروس ۳ برابر آهن فریک است.
جذب آهن در شرایطی که معده خالی است بهتر صورت می گیرد اما در بسیاری از افراد٬ مصرف مکمل آهن با معده ی خالی همراه با عوارضی همچون درد ناحیه شکم، سوزش سر دل، اسهال یا یبوست همراه است. در این افراد توصیه می شود که مکمل آهن را همراه با وعده غذایی مصرف کنند والبته این کار قابلیت جذب آهن را بشدت کم می کند.
بعضی بیماران بعلت عدم تحمل مکمل های خوراکی آهن و بعضی از بیماری های گوارشی مانند سلیاک نیازمند دریافت آهن بصورت وریدی و به شکل آهن دکستران هستند.
تغذیه درمانی درمانی در کم خونی فقر آهن:
از منابع خوب آهن می توان به جگر، کلیه ها(قلوه) انواع گوشت قرمز، میوه های خشک مانند برگه آلو، زرد آلو، مغز ها(پسته، بادام، فندق) انواع حبوبات، سبزیجات برگ سبزمانند(جعفری، شوید و…) ونان های کامل و سبوس دار اشاره کرد.
عوامل مواثر بر جذب آهن غذایی:
میزان جذب آهن بستگی به وضعیت آهن فرد دارد هرچه ذخایر آهن کمتر باشد جذب بیشتر است در افرادی که کم خونی ندارند آهن غذا به میزان ۵ تا۱۰ درصد جذب می شود و در افراد مبتلا به کم خونی فقر آهن ۲۰ تا ۳۰ درصد آهن غذایی جذب می شود.
نوع آهن هم در میزان جذب موثر است. آهن نوع هم که بیشتر در منابع غذایی چون گوشت قرمز – ماهی و ماکیان وجود دارد حدود ۱۵ درصد و آهن غیر هم که در تخم مرغ، سبزی ها و میوه ها و غلات وجود دارد ۳ تا ۸ درصد جذب می کند.
بهترین مواد غذایی برای کمخونی کدامند ؟
عصرایران نوشت: کم خونی (آنمی) یک اختلال جدی است که بر شمارش گلبولهای قرمز خون تاثیر میگذارد. بدون درمان مناسب، کم خونی به افت انرژی منجر میشود و با گذشت زمان میتواند به بروز خطرات سلامت جدی منجر شود.
کاهش تعداد گلبول های قرمز خون، افت سطوح اکسیژن بدن انسان را به همراه دارد. افراد می توانند به دو روش عمده شامل کمبود مواد مغذی و ژنتیک کم خونی را تجربه کنند. بین این دو مورد، کمبود مواد مغذی دلیل شایعتری برای کم خونی است. در واقع، حدود نیمی از افراد مبتلا به این شرایط دارای سطوح پایین آهن در بدن خود هستند. ویتامین B۱۲ ماده مغذی دیگری است که افراد مبتلا به کم خونی معمولا با کمبود آن مواجه هستند.
انواع ارثی کم خونی معمولا شدیدتر از مواردی هستند که به واسطه کمبود آهن و یا ویتامین B۱۲ شکل می گیرند. از جمله نمونه های ارثی کم خونی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– کم خونی سلول داسی شکل
– کم خونی همولیتیک
– عوارض ناشی از بیماری های مغز استخوان
– تالاسمی
توجه به علائم کم خونی
بدون در نظر گرفتن این که به کدام نوع از کم خونی مبتلا هستید، شایعترین علامت این شرایط خستگی مزمن است. از دیگر علائم کم خونی میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
– سرگیجه
– پوست زرد رنگ
– تپش قلب
– سردردهای منظم
بیماران معمولا تا زمانی که علائم به اندازهای شدید میشوند که در زندگی روزانه آنها اختلال ایجاد میکند، متوجه بروز یک مشکل در بدن خود نمیشوند. در این زمان نیز بیماری پیشرفت چشمگیری کرده است. هرچه کم خونی سریعتر تشخیص داده شود، بهتر است. بر همین اساس است که معاینات منظم سالانه برای هر فردی اهمیت دارند.
افراد در معرض خطر
هر فردی میتواند در هر زمانی به کم خونی مبتلا شود، اما برخی گروهها نسبت به دیگران هرچه بیشتر مستعد ابتلا به این شرایط هستند. نخست، زنان نسبت به مردان احتمال بیشتری دارد که کم خونی را تجربه کنند. زنان باردار در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این شرایط قرار دارند. افرادی که بیش از ۶۵ سال سن دارند نیز احتمال بیشتری دارد به کم خونی مبتلا شوند. بیماران مبتلا به اختلالات التهابی روده، مانند بیمار کرون، اغلب در جذب مواد مغذی مورد نیاز برای پرهیز از کم خونی با دشواری مواجه هستند.
همچنین، هر فردی که پیوندی ژنتیکی با یک بیمار مبتلا کم خونی دارد، با خطر بیشتر برای ابتلا به این شرایط مواجه است. افراد سیگاری، معتادان به الکل، و آنهایی که به طور منظم در معرض سموم هوایی قرار دارند نیز با خطر بیشتر ابتلا به کم خونی مواجه هستند.
روشهای تشخیص کم خونی
از آنجایی که کم خونی بر شمارش گلبولهای قرمز خون تاثیرگذار است، روند تشخیص این شرایط شامل انجام یک آزمایش خون می شود. آزمایش شمارش کامل خون (CBC) شایعترین نمونه از این آزمایشهاست. پزشکان از نتایج این آزمایش برای بررسی تعداد گلبول های قرمز خون استفاده میکنند. یک شاخص واحد برای سطوح سالم گلبولهای قرمز خون وجود ندارد، اما نتایج بین ۴۰ تا ۵۰ درصد در مردان و ۳۵ تا ۴۵ درصد در زنان معولا به عنوان سالم در نظر گرفته می شود. همچنین، پزشکان سطوح هموگلوبین در نوجوانان را مورد بررسی قرار خواهند داد.
افزون بر بررسی سطوح گلبولهای قرمز خون، بررسی شکل این گلبولها توسط پزشک نیز اهمیت دارد. گاهی اوقات بیماران مبتلا به کم خونی دارای سطوح پایدار گلبولهای قرمز خون هستند، اما این گلبولها به شدت آسیب دیدهاند.
زمانی که پزشک کم خونی را تشخیص میدهد، باید نوع این شرایط را مشخص کند. این به انجام آزمایشهای بیشتر برای بررسی سطوح آهن و یا ویتامین B۱۲ و عدم ابتلا به بیماری های جدی دیگر نیاز دارد.
گزینههای درمان کم خونی
از آنجایی که انواع مختلفی از کم خونی وجود دارند، روشهای درمان مختلف میتوانند به بیماران کمک کنند. بیشتر مواقع مصرف مکمل ها به افراد مبتلا به کمبود ویتامین یا مواد معدنی توصیه میشود. انتقال خون نیز روش درمان رایج برای برخی بیماران مبتلا به کم خونی، به ویژه کم خونی آپلاستیک و تالاسمی است.
از گزینههای درمان دیگر میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
– عمل جراحی
– تزریق هورمون اریتروپویتین
– شیمی درمانی
– داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی
– پیوند مغز استخوان
اهمیت آهن برای بیماران مبتلا به کم خونی
هموگلوبین سالم نیازمند آهن فراوان برای ارائه عملکرد خود است. بیماران مبتلا به کم خونی معمولا با سطوح کم هموگلوبین در بدن خود مواجه هستند که مشکلی بزرگ برای جریان خون محسوب میشود.
هموگلوبین برای انتقال اکسیژن در سراسر بدن نیاز است. در واقع، خون شما بدون هموگلوبین دارای رنگ قرمز سالم نخواهد بود. از آنجایی که برای شمارش بالای هموگلوبین به میزان زیاد آهن نیاز است، ارتباط نزدیکی با سلامت گلبولهای قرمز خون دارد.
ویتامین B۱۲ نیز نقش های مهمی در بدن انسان ایفا می کند که یکی از آنها حفظ سطوح سالم گلبول های قرمز خون است. افراد مبتلا به کم خونی اغلب با کمبود این ماده مغذی مواجه هستند یا قادر به جذب درست آن از غذاهای مصرفی خود نیستند. از این رو، یک رژیم غذایی سرشار از آهن و ویتامین B۱۲ برای درمان کم خونی ضروری است.
بهترین مواد غذایی برای کمخونی
اکنون که با اهمیت آهن و ویتامین B۱۲ آشنا شدید، دنبال کردن یک رژیم غذایی سرشار از این مواد مغذی برای بیماران مبتلا به کم خونی منطقی به نظر میرسد. متاسفانه، یکی از بهترین مواد غذایی برای بیماران مبتلا به کم خونی یکی از نامطمئنترین نمونهها نیز محسوب می شود: جگر.
جگر گاو یا مرغ دارای سطوح چشمگیر آهن و ویتامین B۱۲ است. طی یک مطالعه، بسیاری از بیماران مبتلا به کم خونی که چند وعده جگر و پیاز را به برنامه غذایی هفتگی خود اضافه کرده بودند، فواید چشمگیر آن در بهبود خلق و خو و سطوح انرژی را گزارش کردند.
از دیگر مواد غذایی سرشار از آهن و/یا ویتامین B۱۲ می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– گوشت گاو تغذیه شده با علف
– گوشت گوسفند تغذیه شده با علف
– بوقلمون
– صدف چروک
– صدف دو کفه ای
– مرغ
– صدف سیاه
از منابع غیر گوشتی و غذای دریایی آهن یا ویتامین B۱۲ می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– کیل
– اسفناج
– چغندر سوئیسی
– دانه های کدو تنبل
– بروکلی
در شرایطی که سبزی های برگدار تیره برای بیماران مبتلا به کم خونی مفید هستند، اما محتوای آهن و ویتامین B۱۲ آنها قابل مقایسه با همتایان گوشتی خود نیست. بر همین اساس، افرادی که رژیم های غذایی گیاهخواری یا وگان را دنبال می کنند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به کم خونی قرار دارند.
هر فردی که قصد دارد یک رژیم غذایی گیاهی را آغاز کند یا در حال مصرف آن است باید با یک متخصص سلامت درباره روش های موثر پرهیز از کم خونی صحبت کند.
بدترین مواد غذایی برای کم خونی
بیماران مبتلا به کم خونی باید از مصرف برخی مواد غذایی پرهیز کنند زیرا می توانند در جذب آهن اختلال ایجاد کنند. به عنوان مثال، غذاهای سرشار از مواد شیمیایی که به نام تانن ها شناخته می شوند می توانند جذب آهن را دشوار سازند. از جمله این غذاها می توان به ذرت و انگورها اشاره کرد.
بیماران مبتلا کم خونی باید مراقب میزان مصرف کلسیم، کافئین، حبوبات و غلات نیز باشند. تمام این خوراکی ها نشان داده اند که می توانند اثری منفی بر جذب آهن در جریان خون داشته باشند.
همچنین، از مصرف شیر زمانی که پروتئین مصرف می کنید، پرهیز کنید. شیر سرشار از کلسیم جذب آهن از وعده غذایی را تقریبا غیرممکن می سازد.
تکنیکهای کاهش استرس
در شرایطی که رژیم غذایی نقش غیر قابل انکاری در مدیریت کم خونی دارد، نباید از سلامت روانی خود نیز غافل شوید. مطالعهای در سال ۲۰۰۸ در چین نشان داد که بین سطوح استرس و سطوح آهن در بدن پیوندی آشکار وجود دارد. هرچه استرس بیشتر بود، آهن کمتری در جریان خون بیماران وجود داشت.
سادهترین روش برای کاهش استرس به طور طبیعی انجام روزانه مدیتیشن است. ۱۵ دقیقه مدیتیشن در روز میتواند به طور قابل توجهی سطوح هورمون استرس کورتیزول را کاهش داده و تمرکز شما را افزایش دهد.
افرادی که به دنبال روشی سادهتر برای کاهش استرس هستند میتوانند خرید کتاب های رنگ آمیزی را مدنظر قرار دهند. مطالعات نشان دادهاند که رنگآمیزی میتواند به اندازه مدیتیشن در کاهش استرس موثر باشد.
در واقع، هر چیزی که بتواند استرس شما را کاهش دهد میتواند به عنوان یک تمرین ذهنآگاهی در نظر گرفته شود. مهمترین نکته لذت بردن از کاری است که انجام می دهید. از جمله گزینههایی که میتوانید در این زمینه مد نظر قرار دهید می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– یوگا
– تای چی
– دویدن
– دوچرخه سواری
– تمرینات تنفس عمیق
– مطالعه
– گوش دادن به موسیقی آرامش بخش
– وقت گذرانی با دوستان
– نوشیدن چایهای گیاهی، مانند بابونه و اسطوخودوس
– حمام نمک فرنگی پیش از خواب
مکملهایی برای کم خونی
اگر نمیتوانید آهن و ویتامین B۱۲ مورد نیاز بدن خود را از طریق رژیم غذایی تامین کنید، استفاده از مکملها گزینهای مفید خواهد بود. مکملهای آهن و ویتامین B کمپلکس آشکارترین گزینه هایی هستند که می توانید استفاده کنید. دوز مصرفی با توجه به شرایط و سن شما متفاوت خواهد بود، از این رو پیش از مصرف باید با پزشک خود در این زمینه مشورت کنید.
برای افراد مبتلا به اختلالات گوارشی که جذب مواد مغذی، مانند آهن را دشوار می سازند، مصرف روزانه مکمل پروبیوتیک ممکن است مفید باشد. پروبیوتیک ها باکتری هایی خوب هستند که به تقویت سیستم ایمنی و سلامت گوارش کمک می کنند.
همچنین، اگر شما نمی توانید جگر واقعی مصرف کنید، مصرف مکمل های جگر یک جایگزین برای آن است. در کنار مکمل جگر، شما می توانید مصرف یک مولتی ویتامین با کیفیت بالا را نیز مد نظر قرار دهید.
تا جایی که شما می توانید خوراکی های گرم بخورید تا مبتلا به مرض کم خونی نشوید.با خوردن شیره انگور و حلوای ارده شما می توانید از این درد یا بیماری فاصله بگیرید. با مصرف چای آویشن در طبیعت و ورزششش کردن شما می توانید به روحیه خود اتکا کنید تا به این بیماری مبتلانشوید .کم خونی را می توان به ارث ربط داد اگر پدر یا مادرتان به کم خونی مبتلا باشند شما هم به این ویروس مبتلا خواهید شد.
همواره با پزشک خود مشورت کنید
ابتلا به کم خونی می تواند چالش برانگیز باشد، اما راه حل های موثری برای مقابله با این شرایط وجود دارند. انتخاب برخی مواردی که در بالا به آنها اشاره شد، میتواند تفاوتی چشمگیر در علائم کم خونی ایجاد کند. در مورد مصرف هرگونه مکمل، تغییر در رژیم غذایی یا پروتکلهای درمانی همواره ابتدا با پزشک خود مشورت کنید.